Прыйдзе...

Баяцца кветкі абразіць дол,
Далей уцякае настрой панылы,
Калі абнізіцца мусіць анёл,
Каб нам напомніць
Пра нашы крылы.

З якімі мы ў гэты свет прыйшлі,
Каб лётаць не толькі ў мроях,
Ды ўпарта мы прыраслі да зямлі
У хмарных сваіх настроях.

I крылы свае знебылі,
I вакол
Бяскрыла ляжаць небасхілы.

I лётае той,
Да каго анёл
Аднойчы прыйдзе
Прымерыць крылы...

— Відаць, я з лёдам разам пайду...

— Відаць, я з лёдам разам пайду, —
Адчула мама адлегу.
I праганяла песняй бяду,
I сум, як малога, пялегавала.

Яшчэ далёка было да дня,
I лёду было багата.
I песня была
Пра зару й каня,
Пра свата была,
Пра свята.

Завея згубіла ў полі ймя,
Падкова здрадзіла полазу.

...Гарыць зара без полымя,
I плача конь без голасу...

Каб не ўкрыўдзіў...

Бога і Маму ў душы нашу,
Ступаю па грэшнай зямлі асцярожна,
Каб толькі не здрыгануць душу,
Звышняга й Маму не патрывожыць.

Богам Адзіным душа жыве,
Мама душу дабрыні навучае.
Там па завоблачнай мураве,
Ходзіць журба з мамінымі вачамі.

Зычу хоць подых вясны ледзяшу,
Ясачку яснага досвітку скрусе.
Бога і Маму ў душы нашу,
Каб аніхто іх не ўкрыўдзіў,
Малюся...

Божанька

— Божанька! —
Мама на вуснах сваіх
Кунежыла ймя святое.

Божанька бачыўся мне
То шчодрым сяўцом
З лазовай сявенькай,
То хадаком сівенькім
У белай даўгой кашулі,
Падперазанай нетутэйшай пашанай
Паясом з кутасамі.
Ні гарачай жарствы,
Ні травы разучай
Не баяліся ногія босыя.
У руцэ хадака наўяў
Як не спяваў відушчы посах,
Вядома, з вушацкай ляшчыніны.
I перад посахам і хадаком
Свет увесь быў расчынены.
А змрок
Дрыжэў пад нябачным замком,
Як зарок...

Калядны верш

У ноч калядную збяры
Усіх здарожаных, халодных,
Усіх забытых і галодных,
I раздары свае дары.
Усё, што даў табе Гасподзь,
Каб ты апошнім
Мог дзяліцца.
Бо ўдачы гладкая цяліца
Пасецца, каб аддаць стокроць.

Прасі на кут сваіх Дзядоў
Абнашчыцца куццёю поснай,
Каб не шукаць гадзінай познай
У небе памяці слядоў.
Як вогнішча, разварушы
Тугу,
Што пазірае нема.

I ціха вока Бэтлеема
Узыдзе ў поцемках душы.

Што заблукала...

Уранні мама кажа мне:
— Сынок падласенькі ў Лысоні
Знайшоўся...
Бачыцца спрасоння
Цень круталобы на сцяне.
Было, здаецца, гэта сёння —
Снег і малодзіва,
На дне
Мядзянай конаўкі ільдзінкі,
I смех каляднае сцяжынкі,
Што заблукала ў снежыне...

Нашча

Туман пакут скроні часу выбеліў.
Кайнасць запозненая замаўчала.
Мама –
Мая небадарная Біблія,
Якая мяне да жыцця прыручала.

Грахоў неадольных
Прадонная яміна
Разяўлена, як галодная пашча.

Жыве ўва мне
Кожнае слова маміна.
Бібліі ўдзячны,
Малюся нашча...

На Сёмуху

На Сёмуху мама на свет прыйшла,
На ўгодную Богу Тройцу.
Свет даў у пасаг
Маме локаць святла
I лёс падшукаў закройцу.
Закройца глянуў:
Дый на хвартух
Пасагу ўсяго не хапае.
З-пад шустрых нажніцаў
Ластавак-шчабятух
Хусцінка выйшла скупая.
Хусцінка, выкраеная са святла,
I грэла, й свяціла ў змроку.
Да Сёмухі з ёй гаспадыня пайшла,
Каб выцерці вочы Прароку...

Паклон

Б'ю чалом вам
Да самае чорнай зямлі,
Спаконвечныя дрэвы,
Бо зялёнымі вуснамі моліцеся,
Слязамі жоўтымі плачаце,
Перазяблымі кстамі жагнаецеся
Над самотнай магілай
Мамы...

Даўняе

Луг вывярнуў кажух
Сушыць пасля дажджу.
Апала неба
Хмарай ускалмачанай.
Даўно яно было.
А я дасюль гляджу
На свет
Праз прызбу
Хаты матчынай.

Малітва матчына

Гаючыя словы малітвы Матчынай,
Якія Ён шаптаў перад сном,
Ісус паўтараў на крыжы,
Як на няўлоўнай мяжы,
Між чорнай ноччу і белым днём,
Світаннем святое крыві пазначанай.
I ў кожным з нас нерастрачанай спадчынай
Жывуць, ратуючы нашы дні,
Вяртаючы душы да вышыні
Балючыя словы малітвы матчынай.