Алесю Камоцкаму
А багатая душа не скупая
Ні на шчырасць,
Ні на неспакой.
I ніхто ў яе не запытае:
Як жывецца табе самой?
А багатая душа маладая,
Бо старэць ёй няма калі.
А багатая душа галадае —
Не пякуць ёй хлеб на зямлі.
I багатая,
А па-жабрацку
Ходзіць з торбай пустою адна,
Каб было куды зорам сабрацца.
Толькі торба не мае дна...