Я даўнім стаў, як вальс,
Што быў сыграны
Аднойчы некім і не для мяне.
I сажалак зялёныя экраны
Ні мой адчай, ні сум не скалыхне.
Я ўзяты настальгіяй на парукі,
Дзе тыя рукі, ўдзячныя мальбе.
Мелодыя забылася, і гукі
Пайшлі ў нябыт,
Каб там знайсці сябе.
Ці ўзнагароджаны, ці пакараны
Тым успамінам, што жыве і ў сне,
Я стомлены, як вальс,
Што быў сыграны
Аднойчы некім
Ды не для мяне...