Паэт!
Ствары сабе Радзіму,
Дзе пахнуць снамі мурагі,
Каб ад слабога ўздыху дыму
Шугала полымя тугі.
Па незабытным, непазбытным
Тугой
Кругі свае заверш,
Каб першастрахам першабытным
I кожны гук дрыжэў за верш.
Верш,
Дзе жыве твая Радзіма,
Дзе рэчка чуе берагі.
А ты ўтрапёнымі вачыма
Глядзі на бераг свой другі.