Маі Грыбоўскай Зло злом яшчэ чарнейшым вернецца, Дабро паўторыцца стокроць. Душой нябёсам Кленчыць верніца, Каб на зямлю зірнуў Гасподзь. I наплываюць словы хвалямі Неперапыненай ракі. За неспатоленымі далямі Малітву слухаюць вякі. Жыццё, як макавае зернетца, Даецца ўсім, Каб расцвіло. Гаворыць з Панам Богам Верніца. Святло смяецца. Цьмее зло.