У творцы свой Сальеры персанальны,
Па сумяшчальніцтву таварыш, брат.
Каб думкі творцы не пазасыналі,
Заплечны брат размове шчырай рад.
Былі свае Сальеры ў Куляшова,
У Быкава —
Хоць імі гаць гаці,
Кішма кішаць.
Не пыльна і грашова,
Яны пры споведзі і пры куцці.
I слухаюць, і нюхаюць,
Спагадай
Падзеляцца,
Як лустай ад душы.
На злыдзеяў генія
Глядзяць з пагардай,
Адданыя Сальеры-спарышы.
Стараюцца пацець халодным потам,
Сыцеючы на дармавым аўсе.
I службу дружбай называюць потым,
Зрабіўшы мемуарамі дасье.