Няма маіх сяброў, маёй радні,
Маіх вятроў і маразоў
Няма са мною.
Харона не кляну,
Адно зайздрошчу Ною,
Што не аддаў нічога глыбіні.
На схіле веку кожны з нас, як Ной,
Які ў каўчэг сваёй душы
Забраць павінны
I рупна ратаваць
Хоць тыя напаміны,
Што моўчкі пойдуць за глухой труной.
I я цяпер адзін, як напамін
Разгубленай мілосці і сябе самога.
I на каўчэг аціхлы,
Як з далоні Бога,
Ахрыплай каняй падае:
Амін...