Каб народ набожны не зняверыўся
Перад раздарожжам дзвюх дарог,
Вернасць з вернасцю
Сышліся ў Берасці
У вадну, якую ўбачыў Бог.
I сышліся ціха два ў вадно палі
Каласіцца вераю бацькоў.
Свечкі ў Рыме і ў Канстанцінопалі
Засвіталі ў позірках вякоў.
Кленчыць цень крыжа перад іконаю.
Горбяцца зняверу валуны.
I звіняць са дна душы свянцонае
Берасцейскай вуніі званы.