З успамінаў замроеных
Выплываюць былыя красуні
У праменьчыках зморшчынак,
У смузе сівізны.
Гэта сподзеў разгублены
З незабытай вясны адрасуе
Да маёй непамыснасці
Ліст заказны.
Ліст паспеў абыйсці
Долы ростані, ўзгоркі чакання,
Даў задумацца мне,
Ці пачуў, ці застаў, ці сустрэў,
А над лугам спакою
Вісне каня знікання,
Як пытанне світання,
Чый сум пастарэў?