Пётру Кухарскаму
Жывуць, пакуль іх помняць,
I таму,
Хто іх не выракся, дапамагаюць
Паганскія багі
I ўсю гурму
Прыкмет і прымхаў
За сабой цягаюць,
Як немаўлят,
Заплеччу ў хатулях
Нясуць,
Гарбацячы ўракліва цені.
Зайздросліва глядзяць
На іхны шлях
Прыземленыя нашыя трымценні.
Агонь, вада,
I рунь, і гавяда
Пад іх прыглядам
Ад маленства свету.
Слухмяніцца і радасць, і бяда
Багам паганскім —
Ключарам сакрэту.