У Бліскавіцы не было сястры,
I бацьку Перуна яна прасіла,
Калі ягоная не счэзла сіла,
Каб доўжыць род парупіўся стары.
Нябесныя дрыжэлі хутары.
Па цуду навальніца галасіла.
Пад цёмным сэрцам ноч дачку насіла.
Цякла жывіца па шчацэ ў кары.
I ўраз сарочка неба затрашчэла.
I Перунова меншая дачка
Не захацела вогненнае цела
Хаваць у воблачнае ахінала.
I нарачонкаю Маладзічка
Назвацца Бліскавіца пажадала.