Мох адначасова расце...
Быццам дратваю,
Прашываюць валёнкі
На верасовай вярсце.
Цішыню кратае
Перажыванне слонкі.
Мох пад расою расце...
А пад туманом,
Як паганскі святар
Пад расаю,
Баравік у сваёй таўстаце
Перад сном
На ўвесь абшар
Думае пра нешта ласае.
Старэюць крумкачы, крукі.
Галасы слядоў
Глухнуць у мосе.
Радуюцца дзікі —
Хоць жалудоў
Наямося!
Па начах
Гусцее морак,
У вачах
У зорак
Дрыжыць зямля.
Згас
Бас
Чмяля
Ля
Камля...