Не спяшаюцца нешта
Прысніцца мне
I лабаты Пярун,
I Мароз цыбаты.
Засталіся ў мамінай старане
Пілнавацца маёнткаў сваіх
Магнаты.
З імем Хатніка,
Як з кудменем хаджу,
Вымаўляць услых баючыся.
«Ліся, Лісе», —
На вуха шапчу Дажджу.
Граду прашу:
«Не разбіся, Бысю».
На адной зямлі
Лес дазволіў жыць,
У якую ўрэшце вярнуся.
Не здзіўлюся,
Калі ў Лесуна задрыжыць
Па азяблай расінцы
На кожным вусе...