Мама чула голас даўніны.
Як свая
З паганскімі багамі
Снедала й вячэрала.
Яны
Давяралі крыўду й радасць маме.
Крыўдавалі,
Што на іх жывых
Забываюцца на гэтым свеце.
Маладзелі ад вачэй сваіх,
Каб гарэла маладзець прыкмеце.
Мама ўдзячная была жыццю,
Немачы магла пазычыць сілу,
Спажываць багатую куццю
Клікала Ярылу й Маразілу.
Сцежку саступала ёй імгла.
Заікаўся пан Пярун на ўзгрыме.
З печы ўзяўшы вугалёк,
Пайшла,
Каб не размінуцца са сваімі...