Я прашуся ў парабкі да Вас,
Гаспадыня зорнага палаца.
Клапаціцца, каб агонь не згас, —
Незямная і зямная праца.
Ваш палац, ён з мрой маіх аб Вас,
I агонь — пасаг ад бліскавіцы,
Блаславіла Мілавіца час,
Каб палацу шчасцем засяліцца.
Сподзеў любіць грэцца ля агню,
Што з нябёс абнізіўся на долы,
Навальніца ўчуе цішыню,
Сам сябе суцішыць сум вясёлы.
Здольны той жыццём рызыкаваць,
Хто прыйшоў на свет, каб закахацца.
Я прашуся ў парабкі да Вас,
Гаспадыня зорнага палаца.